Brochdörp

Dien Torn blang bie de ole Kark,
de röppt mi al vun wieden,
röppt över Masch un över Elv
un frogt: „Magst du mi lieden?“

Heff fokensmol in’t gröne Gras
bie die an’n Elvdiek seten
un hefft, dat Hart vull luder Freud,
mien lütte Not vergeten.

An’n blauen Heven över di,
dor wannern witte Wulken,
Kiwitten reepen wiet un siet,
rund üm mi seiln de Swulken.

Ick sägh den Strom mit Ebb un Flot
in’n hellen Sünnschien blinken
un sägh de Schep elvut, elvin
mit bunte Flaggen winken.

Vertell mi mit de Dörpslüd’ wat,
wenn se de Tied mi boden.
güng sinnig üm de ole Kark
un snack lies mit de Doden.
In all dien lütten smucken Hüs’,
mang Büsch un Böm versteken,
dien Höv, dien Feller un dien Veeh
heff ick mi rein verkeken.

Bliev, as du büst, so smuck un schön,
bliev so för alle Tieden…
mien Brochdörp in de Wilstermasch,
wo gern mag ick di lieden!

Emil Hecker